W indeksie już 45 lat...

Autorska Witryna Poetycka

Stanisław J. Zieliński

Jubileuszowe Laudatio
Na cześć 

Prof dr hab. Jana Żebrowskiego, 
rodem spod Łomży, cenionego pedagoga 
akademickiego w wielu uczelniach Trójmiasta i w Kraju, 
Autora wielu prac naukowych.

...

Na uczelniach minęło

Już czterdzieści pięć lat

Lecz jak to się stało

To choć jestem Profesor

Tego doprawdy

Doprawdy

Nie wiem sam

Rektor mówił że sprawdzi

I Prorektor potwierdzał

Bo jeśli to prawda

To prawdziwy jest fakt

Że Profesor Jan Żebrowski

Rodem gdzieś koło Łomży

Ma już w swoim indeksie

Już czterdzieści pięć lat

Zatem jest już w Senacie

Zatem jest wśród nestorów

Przywileje ogromne

I to nie jest żart

Bowiem nie ma nad sobą

Już żadnych innych tytułów

Bowiem profesorską władzę
I Godność Profesorską 

Dozgonnie już ma
A ma już za sobą
Jakże udane i pracowite

Li tylko swoje dziesiątki lat

Zatem co zrobi

To prawo w sobie

Bo solidarny

Profesorski świat

Tylko warunek

Ten jeden warunek

Trzeba mieć

Ten dolny próg

Czterdzieści pięć lat

Sprawdza się chyba to porzekadło

Bo profesor Jan Żebrowski

To ma w sobie duszę

I pasję

Zawsze młodą

Więc chyba to prawda

Także w świecie nauki

My zawsze jesteśmy

Na swoim miejscu

A lata przychodzą

I sobie odchodzą

Póki zapadną te ważne werdykty

I dowie się o tym

W Polsce każdy żak

Wstępnie już ponoć jest Ustalone

Profesor zwyczajny doktor habilitowany

Jan Żebrowski spod Łomży

Ma w swoim mocnym indeksie naukowym

Już prawie pół wieku

A dokładnie

Tylko co

Czterdzieści pięć lat

I konferencje

Sympozja

Seminaria

Liczne orszaki

Magistrów

Doktorów

Z Profesorem Janem Żebrowskim

Łączy ich dzisiaj

Niejedna data

Dziś jakże wielu

W stroju gronostajowym

Niezawodna Polska Naukowa Kadra

I Ci uczniowie

Profesora Jana

Najbardziej dzisiaj wątpią

W Jego jubileuszowy wiek

To niemożliwe

Żeby aż tyle lat

Tak szybko minęło

Przecież Profesor Jan

To przecież człowiek

O zdrowiu rumaka

Rwie na uczelnie

Że tylko tętent

I szok

I szał

I prawie stosy

Prac naukowych

Każda myśl nowa

Z serca wulkanu

Pilna

Gorąca

Tak tylko Ojciec

Światowej Nauki

Prześwietny Arystoteles

Prześwietny Platon

Tak promienieli i promieniują

Od nadmiaru energii
Wprost z Umysłu
Wprost od tego swojego Słońca

I nawet dowcip jeśli opowie

Sama sentencja

I myśli złote

I jakże ciepłe

Jakże serdeczne

Od razu widać

Że rodem prosto

Ze Słońca

Bowiem jest światły okropnie

Człowiek

Tylko złośliwi

Czasem pytają

Na wspak i na opak

Mimo przyjaznych gestów

I oczu i dłoni

Czy umysł ten

Tak wielki i światły

To rodowity umysł podlaski

Czy li tylko jest to udany przeszczep

Nadzwyczajnego Anioła Profesora

Również Pani Doktor

Żony Danuty

 

Lecz Profesor Jan

Wprawdzie i myśli

I mówi przenikliwie

Te słowa jednak

Pomija milczeniem

A tylko co bardziej spostrzegawczy

Chyba właściwie

Tę postawę odczytuje

Po prostu Profesor Jan

Do swojego Szczęścia

W głębokiej zadumie

Przemawia

Sercem

Szeptem

Nadzwyczaj subtelnym

Nawet gdy  nawet 

Li tylko mimochodem

Na uczelniach minęło

Już czterdzieści pięć lat

Lecz jak to się stało

To choć jestem Profesor

Tego doprawdy

Doprawdy

Doprawdy

Nie wiem sam

I z każdym rokiem

Bardziej dojrzały

Lecz i bardziej młodszy

a więc i ten sam

I nie ten sam

Ale i bardziej tajemniczy

Choć i bardziej otwarty

Rodem

Spod Łomży
Profesor Jan

Stanisław J. Zieliński

30.12.2015 r.

P.S. I dalej Nasz Czcigodny Profesorze ...tak trzymać. W takiej kondycji. W zdrowiu. W coraz nowych horyzontach tej pięknej pasji, satysfakcji i szczęścia...