sobota, 10 września 2016

Panteon Patriotów Polskich
Zbigniew Stefański

A w Jego Duszy
Życie nigdy nie jest smutne
Bo Zbyszek
Zawsze gra
Zawsze gra
Li tylko zawsze
Na swoją nutę

I zawsze tyle energii ma
Że kiedy czasu
Ma nieco więcej
To całym sercem
Z energią tą
Zupełnie sam
Zupełnie sam
Całym swym sercem
Wnet cały okręt
W Stoczni wyklepie

Bo Stocznia
Jakże wie o tym sam
Nie zawsze Arka
Nie zawsze Barka
Gorliwie pełni
Sumienną straż
By była Polska
By była Nasza
I Solidarna

A gdy już fajrant

To choć po drodze
Z nutą nostalgii
Lub i na żarty
Choć jednym palcem
Potrąci struny
Swej Solidarnej
Niezawodnej Gitary
Potrąci struny
Ale tak mocno
Aż Stocznia zadrży

I dźwięki płyną
Na całe Trójmiasto
Aż z trudem mieszczą się
W tej historycznej
Stoczniowej Bramie

Przy której przed laty
Także z Gitarą
Był też obecny
Podczas pamiętnych
Sierpniowych Strajków

I chociaż dzisiaj
W tym samym miejscu
Ani do przodu
Ani do tyłu
To Zbyszek
Zbyszek Stefański
I to ma zawsze
Na swej uwadze
Że przecież takich
Zbyszków Stefańskich
Jeszcze na szczęście
Jest jeszcze paru

To ci Wiarusi
Bezinteresowni
Zawsze uczynni
W Solidarnej Sprawie
W Solidarnej Sprawie
Solidarnie bezwzględnie
Solidarni serdecznie
Solidarni

Dla Polski
To ta husaria
Niezawodne Wici
W Naszej Społecznej
Narodowej Kadrze
Zawsze gotowa
Na skinienie każde

Trzymaj więc Zbyszku straż
Nad tym co Prawe i Dobre
I na gitarze graj
Graj zawsze
Graj zawsze
Zawsze li tylko

Na swoją modłę


Bo w nutach Twoich
Ten Czar
I Czas jakże jasny
Odważny
Że tylko patrzeć
Kiedy znów Wiatr
Ów Solidarny Wiatr
Znów zakołacze


Do Bramy Stoczni

Ale legenda to jest ta Pieśń
I ktoś ją musi nieść zawsze
Legendę w Pieśni więc
Zbyszku nieś
Niechaj choć
W Twojej Stoczni
Nigdy nie zaśnie

Ilustracje:
Osobisty Skarbiec Foto
Zbigniewa Stefańskiego
Archiwum Internetowe

Tekst:  Stanisław J. Zieliński
11.09.2016 R


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz