Ani Kuba ani Bremen lecz do końca życia Gdańsk

Ani Kuba

Ani Bremen

Lecz do końca życia

Gdańsk

Mógłbym wyjechać stąd

Dokądkolwiek

Nawet na Kubę

Nawet do Bremen

Ale w tym Gdańsku

W tym jakże już

Moim Gdańsku

Tu co dzień wszystko

Jest takie pewne

Nawet 

W urzędzie

Zanim Cokolwiek

Załatwią

Człowiek
Nie może już

Spać nad ranem

Głowi się tylko

I głowi

I głowi

Jak może podejść

Ten sztab z urzędu

Żeby nie było znów

Przechlapane

Bo czego jak czego

To w Gdańsku dosyć

Nawet gdy widzisz

Uśmiech serdeczny

To nade wszystko

Jest w Gdańsku dosyć

Do owijania

Wszystkich spraw naszych

W te coraz grubsze

Bele bawełny

I to nieważne

Jaki jest urząd

Prokuratura

Sąd czy Policja

Czy Urząd Miejski

Sztab Prezydenta

By wyrolować

By zrobić w trąbę

Codziennie nowy

Scenariusz

Z miejsca

I gdybym nawet

Był już na Kubie

Był już w Madrycie

Albo w Londynie

Byłbym już inny

Eugeniusz Lorek

Rozleniwiony

I zniewieściały

A tutaj w Gdańsku

To co dzień we mnie

Jest werwy tyle

Bo ja tu w Gdańsku

I to już jakże

Moim Kochanym Gdańsku

To z kimś codziennie

Na wojnę idę

Bo tutaj piszą wciąż 

Na Berdyczów

Od lat moja ulica

To przecież

Targ Rybny 

Lecz dla urzędu to

Obojętne

Piszą więc do mnie

I na Targ Drzewny

Bo tu nie adres 

Obywatela

Ale tu przecież

Targ najważniejszy

Bo konserwator

Zarówno miejski

I wojewódzki

Zrobił mnie

W trąbę

Kilka lat temu

Odebrał obiekt

Podpisał protokół

I jak z rękawa

Wymyślił nagle

Nie ma dotacji

Bo wnet zmieniły się

Procedury

Nieważny obiekt

Już po remoncie

Bo najważniejsze są teraz

Punkty

A tych co najmniej

Kilka

Brakuje

I sytuacja

Ot bagatelka

I niezbyt miła

I nieco trudna

Kilka milionów

Poszło na remont

Lecz jestem kuty

Na wszystkie cztery

Że mimo wszystko

W moim portfelu

Próżno i darmo

Znikoma

Pustka

A tych szlag trafia

Mimo procedur

Krętych procedur

To i tak przecież

Nie dobili

No nie dobili

Eugeniusza Lorka

Bowiem co moje

Musi być moje

Więc do urzędu

Kolejna droga

I choćby nawet

Lat całe dziesiątki

Żadnej ugody

I dalej wojna

Aż im wyrzucę

Z tych głów zakutych

Ten ich proceder

Niezwykle trudny

Że będą wreszcie

Jasne zasady

A nie jak zawsze

Te przysłowiowe

Kręte rewiry

Ale klarowne

Klarowne zasady

I równie klarowne

Wszystkie procedury

Lat osiemdziesiąt

Siedzi na karku

I choć już czasami

Zatrzęsie się dłoń

Lecz gdy przede mną

Kolejna wojna

Uwierz mi

Ja wnet

Zdrowieję

Ja wnet zdrowieję

Wprost

I znów jest we mnie

I lew i byk i tur i żubr

I już wiadomo

Kimże ja jestem

Eugeniusz Lorek

Porządny Gość

Mógłbym wyjechać stąd

Dokądkolwiek

Nawet na Kubę

Nawet do Bremen

Ale w tym Gdańsku
W tym jakże już

Moim Gdańsku

Tu co dzień wszystko

Jest takie pewne 
Że tylko Schody
Masz ciągle

W górę 
I jakże łamane
I jakże Kręte 

I nic niepewne

Bo  wszystko pewne
Bardziej niż 

Niż na pchlim targu

Że czego w porę

W łapy nie chwycisz

To zaraz szach mach

I zaraz Wszystko

Wszystko przepadnie

A wtedy szybciej

Znajdziesz wiatr w polu

Niż to co jeszcze

Jeszcze przed chwilą

Tak oczywiste było

I tak bardzo jasne

Mimo iż nawet

W prawie zapisane
I nawet stosowne

Były przepisy

Także logiczne

I także

Jasne

Lecz gdybym Nawet

Był już na Kubie

Był już 
W Madrycie

Albo w Londynie

Byłbym już inny

Eugeniusz Lorek

Rozleniwiony

I zniewieściały

A tutaj 
W Gdańsku

To tutaj co dzień

Jest werwy tyle

Bo ja tu 
W Gdańsku

W tym jakże

Moim Kochanym Gdańsku

To z kimś codziennie

Na wojnę idę

Mam więc być Sprawny

I to bardziej Sprawny

Niż na ringu

Niejeden bokser
 

Stanisław J. Zieliński

4.06.2017 R

Ilustracje
Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Test
Stanisław J. Zieliński