Po Twojej Husarii

Po Twojej Husarii

Zdarzają się takie sytuacje, wobec których stajesz bez względu na to - czy chcesz czy nie chcesz, że aby posiąść to  coś, co tak bardzo chcesz posiąść -  musisz nawet sprzedać swój cały świat...To straszna pokusa, która jednak, gdy odniesie zwycięstwo - powraca echem, wielokrotnym, nawet codziennym echem nie dając spokoju już nigdy...I choćby jednak zamysł był jak najbardziej słuszny - to sam  będziesz zawsze zadawał sobie to pytanie, czy jednak  wtedy, wobec ogromnego chciejstwa nie otarłeś się  o srebrniki, bo sprzedałeś jednak coś - czego jednak nigdy przenigdy nie powinieneś był uczynić.

Coś jednak w Tobie trwa

I za nic

I za nic już odejść

Nie chce

To w grzywach

To w grzywach Twoich Rumaków

Ten Wiatr

Ten jakże Cudowny Wiatr

I tak Ciebie szarpie

I w żalu

I w bólu

W rozterce

I mówisz

To dobija mnie

Tak bardzo ogromnie

Także ta Cisza

Która zawsze gdzieś

Niby daleko

To jednak  
To jednak 
Tak blisko jest

Tak bardzo blisko

Koło mnie

Że aż słyszę jej szept

I coraz bliżej mnie stąpa

Ach co to  za dzień
Był za dzień

W słońcu mieniące się Grzywy

Pragnienie marzenie

I duma

I sen

I jakże

Jakże to był mój dzień

Mój każdy dzień

Jakże piękny
I jakże szczęśliwy

I tętent

I tętent

Jakże się niósł

I jak każdy dzień

Jak rwał był ostro

Z kopyta

Aż het po granice pól

A dziś świat cały

Li tylko wspomnienie

Li tylko w pamięci

Li tylko w myślach

Ale gdy tylko świt

I cisza dokoła się ściele

Znad polnej drożyny

Unosi się pył

Uwierzyć aż trudno

Ów mój drogi cały świat

Z kopyta wprost

Z kopyta wprost

Wprost do mnie

Galopem

I cwałem

I kłusem

Wprost do mnie

Biegnie

I rży do mnie ów cały świat

I aż zanosi się echem

Włodarzu

Włodarzu

Dlaczego tak nagle

Sprzedałeś nas

I cóż dziś po Twojej Sakiewce

A każdy z nas już dumał był

I jakże poglądów tych pewny

Że jesteś nasz Włodarz

I Władca

I Pan

I Król

Tak niezawodnie

Serdeczny

Że nawet pokroić się dasz

I choć utrapienie

Największa zrzęda

To nigdy dumny ze swej
Husarii

W tak pięknym stadzie

Żadnego konia swego

Nigdy ale to nigdy

Nikomu

Nie sprzedasz

I tyle dziś z tego masz

Że kiedy wyjdziesz przed dom

Nagle powraca ten czas

Gdy każdy szczęśliwy Twój dzień

Tak nagle

Tak kłusem

Tak galopem

Tak cwałem

Wprost spod kopyta

Do Ciebie rwał wprost

A dziś

A dziś to wszystko

Li tylko nostalgia

Li tylko  tęsknota

I w skołatanych

Niespokojnych myślach
Li tylko trwasz 
Patrząc na swoje 
Puste Podwórko
Biegnące od stajni
Do domu aż
I het do pól daleko
Gdzie tylko echo
I łąki
I łany
I wiatr
I jedno ogromne
Błękitne Niebo 

Stanisław J. Zieliński

28.07.2016 R